Carine deed reeds op school mee aan toneeloptredens.  Onmiddellijk hield ze van het podium en het applaus achteraf.  Op een dag werd ze aangesproken door Jozef Thys, de toenmalige podiumbouwer, of ze niet wou kennismaken en interesse had om mee te spelen.  De repetities waren toen reeds gestart van het stuk "De consul van Cocorico".  Het jaar erop deed Carine mee in het stuk "Ik ben er en ik blijf er" en werd ze een vaste waarde binnen de kallegasten.  Als Carine door werkomstandigheden (jammergenoeg) niet kon meespelen stond ze steevast in voor de grime of achter scene, zodat ze zeker de sfeer kon blijven opsnuiven. 
Voor Carine waren de kallegasten en toneel haar favoriete bezigheid.  Die passie en microbe gaf ze uiteindelijk door aan haar zonen Nico & Mirko, waarmee ze uiteindelijk samen op het podium stond tijdens het stuk "Motie van wanorde".  Carine was een graag geziene actrice met uitzonderlijk talent.